پيڇي ۾ پاڇا اچن پيا
ڄڻ زندهه لاشا، اچن پيا.
چوٽ مِلڻ کان پوءِ ٺڪاڻي،
ماڻهن جا ماشا، اچن پيا.
ڪُرسيءَ جي ڪارڻ ئي ڊُڪندا،
شخص چڱا، خاصا، اچن پيا.
سنڌ ڌرتيءَ کي ڌاريا سمجهي،
ڄڻ کنڊ پتاشا، اچن پيا.
نظر تباهي پنهنجيءَ جا اَڄُ،
تاريڪ تماشا، اچن پيا.
امر! سنڀالي سنڌ جا واسي،
ڀوميءَ جي ڀاشا، اچن پيا.