رهڻو رين - بسيرو ڪونهي
رهڻو رين - بسيرو ڪونهي،
هاڻي ڏُور سَويرو ڪونهي.
هاءِ حياتي! تُنهنجي در تي،
ڪنهن به پرينءَ جو پيرو ڪونهي.
ڇورين وانگي ڇرڪو ڇو ٿا؟
شاعر آ، سَئو - پيرو ڪونهي.
ٻولڻ ۾ ڪُجهه ٻاڙو هُوندو،
مَن جو ليڪن ميرو ڪونهي.
پاڻ کپائِن ويٺا سڀئي،
واندو ڪو به وڏيرو ڪونهي.
آيل! تنهنجي اکڙين جهڙو،
دُنيا ۾ ڪو ديرو ڪونهي.
حُڪم سندءِ تي حاضر آهيان،
ڀُونءِ ڀڱو مون ڀيرو ڪونهي.
سڀئي لفظ شڪارين جهڙا،
ڳالهين ۾ ڇو ڳيرو ڪونهي؟
پاڻ ڪرين ٿو ماحول ڪِنو،
فطرت وٽ ڪو ڦيرو ڪونهي.
سنڌ سڄي ٿي سهمت جنهن سان،
اهڙو هاڻ اُڏيرو ڪونهي.