وَسي ٿي چاندني ڀٽَ تي
نَچي ٿي شاعِري سٽ تي.
سڄي ٿي سُرخ ويئي آ،
ڏِني ٿس ڪنهن مِٺي مِٽ تي؟
وڃي ٿي ويڙهجي وَرَ سان،
کِنوَڻ جي کينچلي کِٽ تي.
سِبي ٿي عشق جا تارا،
عُمر جي ٻانڌڻي ٻٽِ تي.
هلي ٿا چين کي ڳوليون،
ڀٽائي گهوٽ جي ڀٽ تي.
پکيڙي پيار ٿي پيئي،
چَپن ذريعي چُميءَ چٽ تي.
اسين آمين چونداسين،
پرين! تُنهنجي ڏنل پٽَ تي.