هُوءَ ڇيڪ ڇتن کي ڇوڙيندي
پو ٻيڙو جڳ جو ٻوڙيندي.
هُن ڪُونَهه ڪڍي جي ڪَنجريءَ جي،
پو ٽاڪا دل جا ٽوڙيندي.
ڪِٿ وقِت ڪٽيندي تنهائي؟
جَي مُنهن اسان کان موڙيندي.
هُوءَ هاڻ حَويلي مان نڪري،
ڪا واٽ وندرجي ووڙيندي.
هُن وٽ آهي هُنر هٿيڪو،
هُوءَ جهوري ٻيهر جوڙيندي.
ڪيسين سُونهن سفر ۾ رهندي،
ڪِٿ خيما نيٺ ته کوڙيندي.
هُوءَ جا کِليو کاٽ هڻي ٿي،
سا نيڻين - نَنڊ نِهوڙيندي.
***
- گج/ ڪنجريءَ ۾ پُٺ بجاءِ ڌاڳن سان قابو ڪرڻ لاءِ ڪونهَن سِببي هُئي.