شاعري

صحرا مون ۾ ساھہ کڻي ٿو

’’صحرا مون ۾ ساهه کڻي ٿو‘‘ جديد سنڌي شاعريءَ جي رنگن جي عڪاسي ڪندڙ اهڙو مجموعو آهي، جنهن جي فڪر تي ڪنهن جي ڇاپ ناهي بلڪه امر ساهڙ جي ٻوليءَ جي ٻه رنگي ڍنگ سبب منفرد اسلوب طور ڏسجي ٿو. هُو گهٽ لکيو پر سٺو لکيو جي پيروي ڪندڙ شاعر آهي، جنهن جي هر هڪ تخليقَ پنهنجي جوهر ۾ سگهاري ۽ وڻندڙ آهي.
  • 4.5/5.0
  • 5489
  • 1082
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • امر ساھڙ
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book صحرا مون ۾ ساھہ کڻي ٿو

پنهنجي دُنيا ۾ مگن هڪ ملنگ ماڻهو : اياز رضوي

موجوده سنڌي شاعري تي نظر وجهبي ته اڻ ڄاڻ، ڄاڻو ۽ بي سمجهه شاعرن جي گهڻائي نظر ايندي، حقيقي تخليقي شاعر آڱرين تي ڳڻڻ جيترا مَس ملندا. آئون امر ساهڙ کي اُنهن آڱرين تي ڳڻجندڙ حقيقي، تخليقي شاعرن مان هڪ سمجهان ٿو. امر ساهڙ جي پيار جي پورهئي کي پڙهي محسوس ٿئي ٿو ته سندس شاعري سنڌ جي سُورن جي ڪٿا به آهي ته ٿر جي درد جي ڪهاڻي به، ۽ ايشيا کنڊ جي گهائن جو نوحو به آهي. امر جي شاعري محبوب جي مُرڪ ۽ سُونهن جي ساراهه جا ڍُڪ به ڀري ٿي ته ڀاڙي تي ڌرتيءَ دشمن ڌارين جا بوٽ چٽيندڙ ويڪائو سياسي سيٺين تي لعنت به وجهي ٿي. امر جي شاعري پيار جي پهرينءَ چُميءَ جهڙي يادگار، ٿر جي چانڊوڪيءَ رات جهڙي خوبصورت به آهي ته ڪارونجهر جي مور جي رڙ جيترو گهرو درد به رکي ٿي. امر جا سانوڻ جي برسات جهڙا وڻندڙ خيال سندس شاعري جي وڏ ڀاڱي وينگس جو اُهو لباس آهن، جيڪي دورِ عهد جي عڪاسي ڪن ٿا. امر جي شاعريءَ ۾ روپلي ڪولهيءَ جو روح به آهي ته سندس شاعري آزادي جي سيني جيڏي دل به رکي ٿي. امر پنهنجي شاعِريءَ جيان عام زندگيءَ ۾ به سادو، سودو ۽ سخي مرد آهي. کيس نه زماني جي خدائن جو ماڻهو سڏائڻ جو شوق آهي، نه وري ڪنهن راشي ڪاموري جا بوٽ پالش ڪري ڪا رعايت وٺڻ جي تمنا آهي. پنهنجي دُنيا ۾ مگن هِي ملنگ ماڻهو پگهار حلال ڪرڻ کانپوءِ شاعريءَ جي ”سنڌ راڻي“ وٽ پناهه وٺي ٿو. پنهنجا احساس ۽ جذبا لفظن جي مالهائن ۾ پُوئي سنڌي شاعريءَ کي بيت، وايون، غزل ۽ نظمن جا نڪور گُلدستا ارپيندو رهي ٿو. امر جيڪڏهن مُطالعي ۽ مُشاهدي جي چيچ اڃا به مظبوطيءَ سان جهلي ته سنڌي شاعري کيس هميشه جيئرو رکندي.

[b]اياز رضوي
[/b]