دوها
لهر لهر کي جن ليٽايو، جانب سي ئي جڙيا!
*****
سُوريءَ جو سينگار جَنِين يَرَ وري ۾ ورتو،
ڏيههَ گهڻو ئي ڏاڍ ڪيو، پر يارُ تنين پرتو!
*****
انگ اُگهاڙو، پيٽ بکيو ۽ راتيون جي جاڳن،
هيري – کاڻيون تن جي من ۾، سچ جو سودو ڪن!
*****
جهونِي ڪاٺي، مَڪڙي ماٺي واڳون آ ويري،
پوءِ به لهرن کي ليٽائي، ڄاڻ پُڳو پيري!
*****
رات انڌيري رهندي ڪيسين، نيٺ اجالو ٿيندو،
سک جو سج ڄاڻ ته اڀريو، منزل جو ڏس ڏيندو.
*****
سنڌڙيءَ خاطر ڪو سودائي آيو ٻيهر ٻاڻُ کڻي،
ڪلهه جا سپنا، اڄ جون يادون سورهيه آيو ساڻ کڻي!
*****
آڌي ٿي، آواز نه آيو، چارڻ چنگُ اڪيلو آ،
ڌڙڪ نه ڌرتيءَ جي دل هاڻي اچڻو سويلو آ!
*****
دل جا داغ ڀلا ڇا ڌئندين، يادن کي ڇا ميٽيندين،
ساهَ ساهَ ۾ چاهُ ئي چڀيندءِ، چاهت کي ڇا چيٺيندين؟
*****
پتنگ بنجي مان پڄران، لا! تون به نير وهاءِ،
ويل وري نا اچئي آهي، پل پل کي پرڀاءِ!
*****
نچندو نچندو، لوءَ تي لُڇندو، ايندو آهي پتنگُ،
دل دل ۾ ديول جي سوڀيا، دل جو ڪهڙو رنگُ.
*****
ڪنهنجو ڪنهنجو گهاءُ ڏسي ڪو، ڪنهنجي ڪنهنجي گهور،
پل پل هتڙي پنهنجو ناهي، پاڇولا ۽ پُورَ!
*****
منهنجي دامن ۾ ٿو جهاتين، گهائن کي ڇا گهوريندين،
پاڇولن جا پُور پراڻا، پريتم ڪهڙا پُوريندين؟
*****
ريت ته ريتيءَ جي ڀت آهي، ڄاڻ ڀُري، ها ڄاڻ ڀُري،
پريت ته آهي وڄ – وراڪو، پل کن ۾ اُڀ تي اُڀري.
*****
سچ کي سوري چاڙهين ويٺا، ڀوريءَ جا اڄ ڀاءُ،
سَرِ سَرِ سِرڙا سانگي ڏيندا، ماندي ٿيءُ نه ماءُ.
*****
ڊَهَ ڊَهَ ڊهندا ڪوٽ پراڻا، ڇڄندا هي زنجيرَ،
ڄاڻَ اسانجي ٻاڻَ ۾ آهي، بدليندو تقديرَ.
*****
باهِ جڏهن ڀنڀور ۾ ڀڙڪي تَنُ تَنُ تڙپي اُٿندو،
ساهَ ساهَ ۾ چاهُ سنڌوءَ جو، لنوءَ لنوءَ ۾ پيو رڇندو.
*****
ڪيسين ڪوٽ اڏيندو رهندو، ڌرتيءَ جو دشمن،
انگ انگ ۾ آڳ لڳي آ، تڙپي ٿو تن مَنُ.
*****
جُڳ جُڳ ۾ آ جلندو آيو، هن ڌرتيءَ جو ڌيان،
ڪيسين سهندو، ڪيسين رهندو،ڄاڻ اُٿيو انسان.
*****
پڻيءَ پڻيءَ کي پوڄيو آهي، سنڌڙي منهنجي ساههَ،
تنهنجي مٽيءَ ۾ ئي مرڪن، ڪي ئي سامي شاههَ.
*****
جيجل ٻيجل آيو آهي، چنگ چڙا اڄ ساڻ کڻي،
سچ جي ڪارڻ موڪل ڏي تون، سرڙو ڏيان مان راءِ بڻي!
*****
باندي بڙڇي بنجي ويندا، تَنُ تَنُ ٿيندو تِيرُ،
تنهن جو سينو چيري رکندا، پيسو جنهن جو پِيرُ.
*****
وڌندا پاڇا، لهندي ڇايا، ههڙي دنيا ڪنهنجي مايا،
اوڀر کان جو باکَ ڦٽي آ، مستانا ڀي ڄاڻ ته آيا!
*****
توسان نينهن لڳائي پاتم پل پل جا پڇتاءَ،
تنهنجون يادون سيني ۾ ڄاڻ گهڙيءَ گهڙيءَ جا گهاءَ.
*****
تنهنجي اکڙين مان ئي اوتي، جانب! پيتم جامَ،
وار ڇڏيا تو ڇوڙي، مٺڙا شرمائِي آ شامِ.
*****
سنڌو، تنهنجيءَ لهر لهر ۾ منهنجا گيت سمايا،
تنهنجي ڇولين ۾ جا ڇَلڪي، سائي منهنجي ڇايا.
*****
ڪنهن سان نينهن نڀائين ويٺو، بادل، منهنجا ڀاءَ،
منهنجي سيني ۾ ڀي تو جئن ساجن جا سؤ گهاءَ.
*****
پرينءَ پڄاڻا من هي پياسو، پل ڀي چَين نه پائي،
رات جي راهين کي ڇا ڪوئي من جو ميت بنائي.
*****
تار ٽُٽا من – ويڻا جا، مان ڪيئن جيئان هئه ڪيئن جيئان،
پيار بنا وهه جيون-امرت، ڪيئن پيئان هئه ڪيئن پيئان.
*****
سِر جو سُر سان سَنگ رهيو، ناگل ۾ خوشبو باقي،
پيار بنا ميخانو موڳو، سڏڪي ويٺو ساقي.
*****
ڪاڏي مومل، ڪاڏي راڻو، ڪاڏي وئي سا ڪاڪ،ـ
پيار پڄاڻا ديپ اُجهاڻا، اُڏي پئي ٿي خاڪ.
*****
ڪوئل ڪوڪي تو لئه سائين، سرنهن جهليو آ ٻُور،
موٽ مٺا هڪ وار ته مرڪي دل زخمن سان چُور.
*****
ڪاريون ڪڪريون شرمائينديون آيون هوري هوري،
دل تي چَهڪ نه ڏي، او چارڻ، چنگ کي چوري چوري.
*****
سانجهي آئي مانجهي ايندا، لهندا دل تان بار،
هوري هوري من تي ڇانئِي، ساجن، تنهنجي سار.
*****
من کي مان پرڀايان ڪيسين، ڪيسين لڙڪ لڪايان،
ڄاڻان ٿو تون منهنجي ناهين، دل کي ڪيئن سمجهايان.
*****
پري پري کان واجهائي ٿو، اڄ ڇا لاءِ پتنگ،
اڄ ڇو ويڻِا ويٺي روئي، چُپ ڇو آهي چَنگ؟
*****
اڄ ڇو منهنجي من ۾ ڪوئي، مرڪيو ناهه ڪنول،
بات بات تي ڀرجي آيون، اکڙيون هاءِ اجهل!
*****
گنگا جمنا کان ڀي پوتر، هيءُ نيڻن جو نِير،
تِير چڀوئي، ويِر بنايو، سنگم آهه سرير!
*****
پياسا پياڪا، هاريا ڳولي، مَڌ جهڙي ڪا مُنڌ،
هرڻيءَ جهڙي هوڏ جنهين جي، ساهن منجهه سڳنڌ!
*****
مَڌ جهڙي ڪا مُنڌ ڀلا ڇو ڳولي منهنجو جيءُ،
اکڙين سان اکڙين ۾ اوتي، چوي ”چريا هي پيءُ!“
*****
مَڌ جهڙي ڪا مُنڌ ڀلا ڇو ڳاراڻو ڳولي،
سهسين ساوڻ آيا، ڪوئي کيپَ اسان جا کولي!
*****
پِرهه پِرهه کان پنڌ پڇائي، آيس تنهنجي دوار،
مٺڙا ماڻهو، مُرڪي، ويهي، گهڙي اسان سان گهار،
*****
منهنجي ويڻا کان ڀي ٻيڻا، تنهنجا سُر، صنم!
ايندي ايندي رڪجي ويندا، قاتل جا به قدم.
*****
ڪو پَل آشا آتي آهي، ساعت آهي سنگ،
ڄاڻ ته آيا ڪارا سايا، اُڏري ويندو رنگ.
*****
وکري ويندا گيت خوشيءَ جا، وڇڙي ويندا يار،
پل پل تنهنجو پيار ڏنگيندو، ساعت ساعت سار.
*****
تِرڪي ايندءِ تِرَ تي آنسوُ، روئندين زارو زار،
منهنجون يادون بنجي ايندءِ، دل تي غم جو بار.
*****
توئي چيو هو، ”پريم امر آ“، پريت ۾ ڪهڙو پاڻ،
ڇا لئه پاڻ لڪائي ويٺين، پِرين، هلائي ٻاڻ؟
*****
لهر لهر ۾ نغمو ڄاپي، ڇولين ۾ ڇَن ڇَن،
سندر تارا سيج سَجائن، چنڊ بنيو دلهن.
*****
تنهنجون يادون، مٺڙا سائين، ماڪ ڦڙا ڄڻ ڦولن تي،
البيليون ڄڻ وار کنڊائي، جهومي ڳائن جهولن تي.
*****
تنهنجون يادون، جيئن سدائين، جگنوءَ جيئن جرڪن،
جهونجهڪڙي ۾ ديپ جلائي، ڄاڻ ڪو پياسو من.
*****
تنهنجون يادون، مٺڙا ماڻهو! بادل جئن برسن،
هاءِ اڃايل منهنجون اکڙيون، بوندن لئه ترسن!
*****
تنهنجون يادون موتيءَ داڻا، خوابن جي خوشبو،
رات اوهان جي ياد جو آئي، هِير گهُلي هرسُو.
*****
اُڏري اُڏري ٿڪجي پوندين، کوهي ويهندين کنڀ،
پيار ڏنا جي پنڇي توکي، ڏکيا لهن سي ڏنڀ.
*****
رات رئاري، چِکيا چاڙهي، ڏِيل ڏُکوئي ڏنگ،
روح اسان جو ريت نه ڄاڻي، دل ڇا ڄاڻي دنگ!
*****
سونهن اوهان جي ساهه اسان جو، صدين جو آ سنگ،
توبن، سائين، مان ويڳاڻو، جئن چارڻ ريءَ چنگ.
*****
در در تان مان دان مڱان، پرڪين ملي جو چاهيان،
ڪاش، ڪوئي هڪوار ٻڌائي، هاءِ الا، مان ڇاهيان!
*****
مَڌ جهڙي ڪا مُنڌ ڀلا ڇو ڳولي ڳاراڻو،
جنهن ريءَ موڳو ميخانو آ، ساقي آ ساڻو.