ڀل ڪوئل ڪوئي قيد ڪري
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
ڪو ڀؤ ناهي ڀر وارن جو،
جي ڇم-ڇم ڇمڪا ڇير ڪري
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
اڄ بادل بيهي برسيو آ،
اچ، سرتا! توريءَ ڪين سري
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
جي جاڳ اسان جي واڳ وٺي،
پوءِ ڇا ٿيو جي آ پنڌ پري
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
هيءَ ڪُوڪ ته ڪُسڻي ناهه ڪڏهن،
ڀل ڪويل ڪوئي قيد ڪري
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
پوءِ جڳمڳ جڳمڳ ڌرتي آ،
جنهن وقت لهوءَ جي لاٽ ٻري
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
سؤ کيپ چڙهن سرواڻن تي،
جي طوفانن ۾ تيرُ تري-
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
هيءُ ٻيجل تَنهنجو ٻانهو آ،
جو راءِ جيان سر ڌار ڌري-
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
مون منزل اهڙي ماڻي آ،
جت ڏينهن تپي، جت رات ٺري
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.
مان پيرين پيادي هلنديسانءِ.