سوريءَ جو سينگار مليو،
هئه ڙي ڏاهپ، تنهنجا ڏنگ!
پرديسيءَ جو پيار مليو،
وه ڙي ويري تنهنجا ونگ!
انڌياري ۾ مور ٽليو،
سڏڪِي ساري پنهنجا سنگ.
هِير گهُلِي ۽ ٽارَ جهُلِي،
الهڙ جهڙا آتا انگ.
بادل گرجيو، بجلي چمڪي،
ساوڻ سرچايا سارنگ.
مرڪي هڪڙيءَ وار ڏٺوءِ،
چهڪي اٿيا چوڏس چنگ.
پنهنجو دامن ڇيهون ڇيهون،
ديوانن جا ڪهڙا دنگ.
*