ڪي ماڻهو
ڌرتيءَ تي پئي ڌوڙ اُڏامي، هو آڪاسن ۾ اُڏرن.
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو...
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو دولت کي ديوي ڪوٺن،
غيرت ۽ غربت جا سودا، بازارن ۾ بيهي ڪن.
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو...
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو پڃري منجهه پراڻ گُهٽن،
ماروئين کي محلاتن ۾، قيد ڪري ست ساءُ لٽن.
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو...
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو، شيشي جا محلات اڏن،
ڪمزورن جا ننگ نماڻا، تن ڪوٽن ۾ قيد ڪن.
منهنجي ڌرتي جا ڪي ماڻهو...
منهنجي ڌرتي جا ڪي ماڻهو، پيار کي پئسي سان پرکن،
ڪوئل جهڙي ڪوڪ ڪويءَ جي، ڏکندڙ سيني مان نه سهن.
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو...
منهنجي ڌرتي جا ڪي ماڻهو، سچ کي سوريءَ تي چاڙهن،
موتيءَ جهڙا ڪي ڪي ماڻهو، کلندي ڪڏندي جان ڏين.
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو...
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو، ڳڀي ڳولا منجهه ڳرن،
نٽهڻ اُس ۾ پيرين ننگا، ڌرتيءَ جو سينو چيرن.
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو...
منهنجي ڌرتيءَ جا ڪي ماڻهو، اونداهين کي روشن ڪن،
اوکين ۽ اڻ سونهين راهن ۾ شعلو بڻجي پاڻ جلن.
منهنجي ڌرتي جا ڪي ماڻهو...