مورَ! هَٺِيلو تنهنجو موهه،
نِٽهڻ اُس جو ڪهڙو ڏوهه؟
ڳڱ ڳاڱاٽيو سارو ڏيهه،
لڱ لڱ تي لپٽيو آ لوهه.
آڏا ترڇا، اؤکا لَڪَ،
راهون روڪي بيٺو روهه.
وِک وِک تي واچوڙن وارَ،
ڇُلڪي پيو آ ڇاڇر ڇوهه.
پهڻ هٿن ۾، گوڙ وڳوڙ،
ڪنهن تي مَڇريو هيءُ انبوهه؟
دل وارن کي ساريو دار،
پَل ۾ ڪاڏي ويو پاٻوهه؟
ڄاڻ جا ٻاڻ سنڀاري ماڻهو،
سنڀري نڪتا ڊاهڻ ڊوهه.
*