وري ياد آئين
واٽن تي ويهي مون جوت جلائي،
لکين لُڙڪَ پوئي مون مالها بنائي،
مون تولاءِ ساجن ڪيا سهج سايا:
وري ياد آئين، وري نيڻ نايا!
اهو گيت ڳاتئه جو ڳائي نه ڄاڻين،
ڏکيو پيچ پاتئه، نباهي نه ڄاڻين،
نه ڄاتئي ته ڇو لڙڪ مون ٿي لڪايا:
وري ياد آئين، وري نيڻ نايا!
ٽُڙي گل ٿيا مکڙيون، مون توکي پڪاريو،
کڙيا ڪئي ستارا، مون ڇرڪي نهاريو،
اميدن جا ڏيئڙا مون ٻاريا وسايا:
وري ياد آئين، وري نيڻ نايا!
مون کي ياد آهن مسرت جون پلڪون،
ڪنهين جي اکين ۾ ڏنيون چنڊ جهلڪون،
مگر اڄ خزان آ، اُداسيءَ جا سايا:
وري ياد آئين، وري نيڻ نايا!
اسان جون بهارون ڪنهين ريءَ نماڻيون،
اميدن جون مکڙيون، بي موسم ڪُماڻيون،
جي پنهنجا پرايا، پرايا – پرايا:
وري ياد آئين، وري نيڻ نايا!