نيٺ ته ڪوئي ايندو
پريت جي ريت نرالي آ پر، ريٽ ڪُريت نڀائي،
نيٺ ته ڪوئي ايندو.
منهنجي انڌياري هردي ۾، جيون جوت جلائي،
نيٺ ته ڪوئي ايندو.
ڪنهن لئه ڪانگُ لنوي ٿو جيڏي، ڪاته کڻي سمجهاڻي،
نيٺ ته ڪوئي ايندو.
من جو پياسو پنڇي ڳائي، جهومي جهومر پائي،
نيٺ ته ڪوئاي ايندو.
شام سويري جنهن کي ڳوليان، گهير گهٽيون واجهائي،
نيٺ ته ڪوئي ايندو.
مِنهوڳيءَ جي هِيرَ ڀني لا! هِيرَ ٿي آڳ لڳائي،
نيٺ ته ڪوئي ايندو.
چانڊوڪيءَ جا چارا چائي، نيٺ ته ڪوئي ايندو!
*