اچو ته پنهنجي ئي پاڇي کي سنگسار ڪيون،
اچو ته روح جي تاڃيءَ کي تار تار ڪيون.
اچو ته گڏجي زهر جو پيالو پي ڇڏيون،
اچو ته موت کي ڪنهن ريت پُروقار ڪيون.
جيئون ته اهڙي طرح جو زمانو جِي اُٿي،
مرون ته موت کي هڪ ڀيرو اشڪبار ڪيون.
وڏي جتن سان، محبت سان سُوري سينگاري،
وفا جي نانءَ جي قاتل جو انتظار ڪيون.
مڃوسين ڌار سهي، راهه پوءِ به ساڳي آ،
پو ڇو نه درد جي صحرا کي گڏجي پار ڪيون.
ڪنهن جي چاههَ ۾ جيڪر حياتي گذري وڃي،
ڪٿي آ وقت جو ويهي بُتن کي پيار ڪيون.
*