پيار، پکيئڙو بنجي، اڏري آيو منهنجي دُوار،
آءُ پرين تون آءُ کڻي، ڪي ڏينهن اسان سان گهار.
ساوڻ ويندو، سپنا رهندا، يادون ڏِيل ڏنگينديون،
توريءَ مکڙي مرڪي ناهي، ساوڻ کي سينگار.
لَهَر لَهَر کي لَک لوڏا، ويرون ويري آهن،
دل جي ڪشتي دريا وچ۾، تنهنکي پار اُڪار.
دل جون ڳالهيون دل ئي ڄاڻي، دنيا جو ڀئُه ڪهڙو،
روحن کي ڇا روڪي سگهندي ڌوکي جي ديوار.
صدين کان آ ساهه سڪايل ڪنهن ساٿي جو سائل،
پيرُ پيرَ ۾ پائي مٺڙا تنهن پياسي کي پيار.