هي گدلو گنگا جو پاڻي
تنهنجي من کان اُجرو ناهي.
تنهنجو من آ موتيءَ داڻو،
تنهنجو من هيري جي کاڻ؛
پنهنجي جيءَ ۾ جهاتي پاءِ،
تو کي ڇا دولت جي ڪاڻ؟
هي گدلو گنگا جو پاڻي،
تنهنجي من کان اُجرو ناهي.
تنهنجي من ۾ موتيو مُرڪي،
تنهنجي من ۾ مُگري واس؛
ڌرتيءَ تي ڇو سِيس نوائين،
تنهنجي منزل آ آڪاس:
هي گدلو گنگا جو پاڻي،
تنهنجي من کان اُجرو ناهي.
تنهنجو من مندر کان مُهڻو،
تنهنجي دل ديول کان پاڪ؛
جنهن کي پنهنجي هٿ سان جوڙين،
سو ڪيئن ٿيندو تنهنجو ٿاڪ؟
هي گدلو گنگا جو پاڻي،
تنهنجي من کان اُجلو ناهي.
تنهنجا بازو بڙڇي آهن،
تنهنجي اک اک تير سان،
تون جي هيڪر ڀرجي گرجين،
ٿڙ – ٿڙ ٿڙڪي هيءُ جهان:
هي گدلو گنگا جو پاڻي،
هي گدلو گنگا جو پاڻي.