سورهيه ساٿي
۽ چنگُ چاههَ جو چوري ويا،
سي پيارا جيءَ جيارا ها،
جي ساڻيهه تان سر گهوري ويا.
هو سنڌڙيءَ جا ديوانا ها،
۽ محبت جا ميخانا ها،
هُو ٻيجل ها، ٻاروچل ها،
جي خاڪ خون سان توري ويا.
هُو ڪنهن نه جهليا ۽ ڪنهن نه پليا،
جي سوريءَ تي سنجهي ئي هليا،
هُو گهوٽ هئا، اڻموٽ هئا،
جي بَرَ ۾ بڙڇي ڀوري ويا.
هُو ڏاڍ اڳيان ڏهڪاءُ هُئا،
هُو پاپيءَ لئه پڇتاءُ هئا،
هُو مست هئا، سرمست هئا،
جي اُڀ تي نانءُ اُڪوري ويا.
هُو چانڊوڪيءَ جو چهڪ هئا،
هُو اونداهيءَ ۾ ٽهڪ هئا،
هُو سورهيه منهنجا ساٿي ها،
جي قاتل جو ڪنڌ ڪوري ويا.