ڦٿڪي ڦٿڪي ٿڪجي پيو آ، هارايل انسان الا
موت منهنجو مهمان الا، اڄ موت منهنجو مهمان!
اونداهيءَ جي انت تري ۾ گهائل من جو گيان الا،
موت منهنجو مهمان!
تِرَ جو تِڙڪو ڪونه سُجهي ٿو، اونداهو ايوان الا
موت منهنجو مهمان!
پَل جي پاڇي ڪارڻ ماڻيم، سُوري سيج سمان الا،
موت منهنجو مهمان!
جيون جوالا بڻجي جرڪيو شعلن جو شمشان الا،
موت منهنجو مهمان!
هاءِ حياتي ڏنگُ ڏکن جو، سورن جو سامان الا،
موت منهنجو مهمان!
پريم امر آ، پريم ته آهي ماڻهوءَ کان به مَهان الا،
موت منهنجو مهمان!
اڄ موت منهنجو مهمان!
*