چنڊ رهين ٿو دور
هِت هر آشا باندي آهي، بيوس ۽ مجبور،
چنڊ رهين ٿو دور.
هر مکڙي ڄڻ گهائل گهائل، هر گل ۾ ناسور،
چنڊ رهين ٿو دور.
صدين کان ڪو ساهُ سڪايل، چاهت ۾ آ چور،
چنڊ رهين ٿو دور.
ساعت ساعت سوري ڀانئي، منهنجو من منصور،
چنڊ رهين ٿو دور.
هاءِ! نه ماڻيئه چنڊ اڀاڳا، ڪنهن جو پيارو پُور،
چنڊ رهين ٿو دور.
چنڊ رهين ٿو دور، تون ڌرتيءَ جا درد نه ڄاڻين !