اڌوري اُڏام
جو ڪَرڻو آ، سو هاڻ ڪرڻو ئي پوندو:
ڀلي سُوري سرمد جو سينگار بنجي.
اسانکي اُڏيءَ تي اُترڻو ئي پوندو.
اڃا ڀي آ انسان، انسان جو قيدي،
اڃا ڀي آ زردار جي حڪمراني:
اڃا ڀي محبت آ قابو ڪَڙن ۾،
اڃا ڀي هوس جو نشانو جواني.
ڀلا ڇو ڪو روئي ٿو لاچار بنجي،
نياڻي وڪامي ٿي واپار بنجي.
راڳ راڳ کي ڀاڳ آ پنهنجو
راڳ راڳ کي ڀاڳ آ پنهنجو،
ڪو سِر ساهي، ڪو سِر لاهي،
ڪو سُرچائي، ۽ سِرُ پائي،
ڪو سِر سوريءَ کي سينگاري،
نيرو بنجي روم کي ٻاري؛
ڪو جهونگاري دل جون ڳالهيون،
صحرا جهاڳي، ڳولي ڳائي:
راڳ راڳ کي ڀاڳ آ پنهنجو.