دل جا ويرانا
ويرانو، ويرانو رهندو.
ديواني جي دنيا آهي،
پل ۾ آنسو، پل ۾ آهون،
پل ۾ مُرڪن جا ميخانا!
ڪنهن جي آئي اکڙيون آليون،
ڪنهن لئه ڳائي جيون جاليون:
دل جي ويراني جو ڇاهي؟
ويرانو، ويرانو رهندو.
واريءَ تي خمدار وراڪا
ڄڻ ڪنهن ويران مندر جي
مرجهايل ماضيءَ جا ڏاڪا –
تهخانن ۾ ڀٽڪيل سايا،
ماضيءَ جون مجبور نشانيون –
بيوس، بيحس.
بيرس، بيچس –
ڄڻ ڪنهن پاڳل مصور پنهنجي
بي پر تخيل کي آ سانڍيو،
ڄڻ ڪنهن بدصورت دوشيزه
آئيني کان پاڻ ڇپايو،
ڄڻ ڪو پنڇي، ڀلجي آيو،
بيگاهي، اونداهي بَنَ ۾:
دل جي ويراني جو ڇا هي؟
ديواني جي دنيا ڇاهي؟