من ته بدن ۾ سڏڪي ٿو،
گهاءُ ڪفن ۾ سڏڪي ٿو.
ڳوڙهن سان جو رلجي ويو،
خون خطن ۾ سڏڪي ٿو.
تون ڏِس، هو ڏِس، هي ڇا ٿيو،
چنڊ گگن ۾ سڏڪي ٿو.
ڪهڙو واءُ گهليو آ جو،
گل به چمن ۾ سڏڪي ٿو.
سڀ کان چوريءَ لکيو مون،
نانءُ هٿن ۾ سڏڪي ٿو.
ڪَوِتاژ ‘ساجد’ سرجي ٿي،
پيار پنن ۾ سڏڪي ٿو.