نيڻَ مسجود تو درَ دعا عيد تي،
پيار ڪنهن کان نه کس اي خدا عيد تي.
کوڙ ڀاڪُر مليا، سڀ ها واقفَ مگر،
ڪوبه پنهنجو نه هو، چوڏِسا عيد تي.
هڪ ڊنل نينگري، ٿي پڇي “او امان”.
رت نِما ٿي لڳي، ڇو حِنا عيد تي.
هر گِهٽي گَهر اڳيان شورُ ٻارن جو هو،
جهولَ خالي گهراڻا رُنا عيد تي.
جَڳ جلادي هَٿان ٿي مَسيحا قتل،
درد جا گيت بڻبا دوا عيد تي.
بي شرم ڪر ڦِٽي، تَخت ۽ تاجَ کي،
“سنڌ جا ها اجهاڻل اجها عيد تي”.
تَرس ‘ساجد’ اسان ڀي اِجهو ٿا اَچون،
مئڪدي منجھه هوندا، مزا عيد تي.