تون نه کڻجان راهه تان پٿر،
ڪونه لهندو ساهه تان پٿر.
زخم تي مرهم رکن پيا،
ڪو کڻي آڙاهه تان پٿر.
مون دعا لئه مس کنيا ٿي هٿ،
۽ ڪريو درگاهه تان پٿر.
خود سراپا ٿي لڳين پٿر،
تون ڀلي هڻ چاهه تان پٿر.
هر نئين ٿي موڙ تي سهي،
دوستي ويساهه تان پٿر.
هر گهڙي هر دؤر ۾ هنيو،
تو زمانا! ٺاهه تان پٿر.