رات ڏِٺا سَپنن ۾ شيشا،
پئي چُڀيا نيڻن ۾ شيشا.
يادن جو ڪو وسڪارو هو،
ڄڻ ته ڪِريا پٿرن ۾ شيشا.
تو در ايندي پير ڦٽي پيا،
وکريل ها رستن ۾ شيشا.
تنهنجي تصور کان ڀي ابتڙ،
منهنجي ها دامن ۾ شيشا.
شيشن ڀي شيشو نه سڃاتو،
گم ٿي ويا شيشن ۾ شيشا.
ڪَوِتا منجهه رکي آ دل مون،
تو ته رکيا لفظن ۾ شيشا.
پوءِ به ‘ساجد’ سجدا هوندا،
ڀل ته لڳن سجدن ۾ شيشا