اچو ديس تان پاڻ واري هلون.
زبان تي آ ضرب عضب جي صدا،
سوين قافلن جو خدا نا خدا،
مٺي ماءُ تنهنجي مٽيءَ جو قسم،
نه هٽبو، نه مٽبو نه جهڪبو علم،
ڪري ڳاٽ اوچو کڻي مشعلون،
سڀن دهشتن کي ٻهاري هلون،
اچو ديس تان پاڻ واري هلون.
تکي تيز تلوار وانگر به آ،
۽ هوشوءَ جي للڪار وانگر به آ،
ڪري ڪين سگهبو بيان حوصلو،
جوانن جو هردم جوان حوصلو،
اکيون دشمنن جي اکين ۾ وجهي،
هلو جانثارن کي ساري هلون،
اچو ديس تان پاڻ واري هلون.
سدا ديس پنهنجي جا رکوال ٿيون،
اچو پاڻ جوڌا اسين ڍال ٿيون،
هي هڪڙي حياتي جو سودو نه آ،
نسل در نسل کان ڪو رونشو نه آ،
اسان جي لهو ۾ آ شامل رهيو،
قدم در قدم ڪنهن ڪناري هلون،
اچو ديس تان پاڻ واري هلون.
هي ڌمڪيون ڌماڪا ۽ ڌتڪار ڇو؟
اڙي بزدلو، هي لڪي وار ڇو؟
اي معصوم گلڙن جا قاتل ڏسو،
امڙ جي صبر جا مٺا ڦل ڏسو،
رڳو ضرب هڪ سان مرو ٿا مگر،
شهيدن جو رت ٿو پڪاري هلون،
اچو ديس تان پاڻ واري هلون.