او کَجِين جي شهر واري ڇوڪري!
ڇا خبر توکي حياتي تو سوا،
اڻ ڇُهيا ڪي خواب رستن تان کڻي،
اڻ ڏٺي ڪنهن ماڳ ڏي جهاڳي پئي،
ها صدين جا گهاءَ سيني ۾ رکي،
ٻاٽ ۾ تنهن لاٽ لئه تانگهي پئي،
جا وٺي تنهن راهه تي آڻي وري،
جِت ملڻ پنهنجو بڻيو اتفاق پر،
ٽهڪ، مرڪون، لڙڪ، دڙڪا، محبتون،
اڻ ڇهيون اڏندڙ چميون احساس جون،
چاهه جا آڇيا گلابي گيت ها،
۽ هوائن جا سنيها بي خبر،
رات جي آغوش ۾ ها ديپ ڄڻ!
ساهه جي ڪنهن تار ۾ سنگيت ڄڻ!
منتظر من تو پسڻ جي جستجو،
همسفر باندي چتائون آس جون،
گڏ جليون مونسان هلي هر موڙ تي،
موت کان اڳ شل مٺي! توکي پسان،
مُک ڀري ٻڪ ۾ حَسين چهرو چمان،
لڙڪ تنهنجا مان ڪري امرت پيئان،
پر مٺي! خود کي هوا جهونڪو نه چئه،
ساهه ڪوسا، سرد موسم سار ڪجهه،
رات ننڍڙي، اڻ ڳڻيون ڳالهيون ڊگهيون!
گڏ سنڌوءَ سان نانءُ پنهنجو وار ڪجهه،
آ قسم توکي حَسين تنهن رات جو،
آرزو هي آخري آ، اچ وري،
مان اياڻو تون مسيحا، جَل پري!
او کَجِين جي شهر واري ڇوڪري!
او کَجِين جي شهر واري ڇوڪري!