نيڻ تنهنجا آسمان جو سوجهرو،
چارسو ڄڻ ڪُل جهان جو سوجهرو.
جسم تان پردا پري تو ڇا ڪيا،
رقص ۾ آ ڪهڪشان جو سوجهرو.
ڏور تائين ٿو ورهائي روشنيون،
رات ڀر تنهنجي مڪان جو سوجهرو.
من مندر ۾ ٿي وسي هڪ مورتي،
عارضي ناهي، جوان جو سوجهرو.
تنهنجي ڪاري تِرَ مٿان لهندو اچي،
ٻن چپن جي ڪاروان جو سوجهرو.
تو ڀڳو آرس وري مدهوش ٿي،
آرسيءَ لئه امتحان جو سوجهرو.
پاڻ ‘ساجد’ ڀاڪرن ۾ پر مَٿي،
چنڊ ۾ هو بدگمان جو سوجهرو