پر اڃان دِل پٿر، خاموش آ.
ڇو الئه همسفر، خاموش آ.
هي سوالي نگاهون منتظر،
پر اڃان دِل پٿر، خاموش آ.
هِن به هُن جو بدن آ پڪ ڇهيو،
جو هوا هر پهر، خاموش آ.
هر ستم ٿا سهي مرڪي ملون،
دل، جسم ۽ جگر، خاموش آ.
کوڙ آيا ويا طوفان پر،
ناوَ ٻوڙي لهر، خاموش آ.
تون نه ‘ساجد’ جهڪائي ڇڏ نظر،
بزم ساري اگر، خاموش آ.