ڇو پيو ڀٽڪين زمانا! وٺ ضرورت جو سبق،
سڀ ڇڏي باطل فسانا، پڙهه حقيقت جو سبق.
موت ڀاڪر ۾ ڀري ۽ غير ڪو حاوي ٿئي!
نوڪ خنجر جي تکي رک، ڏي شجاعت جو سبق.
وقت تنهنجي ڇو وٺي، آڱر هلان هُن پار مان،
رهنما، رهبر ڏنو آ، جي صداقت جو سبق.
جي لکان مان، يا پڙهان بس، عڪس ڪنهنجو چؤطرف،
نينهن ۾ ڪٿ ياد رهندو آ نصيحت جو سبق.
خواب ڪجهه ڦاسي چڙهيا، تنهنجا به ها، منهنجا به ها،
تون اڃان مايوس ڇو آن، سک سخاوت جو سبق.
ڪنهن چيو ‘ساجد’! ڏسي وٺ، مون کڻي سجدو ڪيو،
اڄ پڙهايو عشق آ خود، هي حقيقت جو سبق.