لِڪائي مُٺ ۾ آڌيءَ کي،
ڇُهڻ چاهي ٿو ڇاتيءَ کي.
سفر ۾ بس گذر آهي،
ڪجي ڀي ڇا حياتيءَ کي.
پٽيو آ ماس ماڪوڙن،
فقيرياڻي-جوانيءَ کي.
متان هن مان به امرت ٿئي،
ڏسو ميري نه پاڻيءَ کي.
پڙهيو ڀي ڪنهن ڪڏهن ناهي،
ڪهاڻي هن پراڻيءَ کي.
ڪٿي غم کان نه گهٻرائي،
نه بدلايو نماڻيءَ کي.
نه ٿي مقتول ‘ساجد’ اينءَ،
ڪهڻ ڏي تون نه ڪاتيءَ کي.