زندگي جو اوپري ٿيندي وئي،
ياد ڄڻ ڳل تي ڇُري، ٿيندي وئي.
هر خوشي توکي مبارڪ هر قدم،
درد غم سان دلبري ٿيندي وئي.
ابتدا ڀي ڪين مون کان ٿي اڃان،
ڳالهه محفل ۾ ڳري ٿيندي وئي.
هوءَ ڪنهن جي ٻانهن ۾ لڏندي رهي،
دل چري، آخر چري، ٿيندي وئي.
ڪالهه ڪويل ڪوڪ جا چرچا ٻڌم،
ڇو الئه اڄ بي سري ٿيندي وئي.
پو به توکي پوڄيو توڙي پرين!
زندگي غم جي ڀَري ٿيندي وئي.
ڪونج جا وڇڙي وَلر کان اوچتو،
ڇا سبب ڇا لئه ڍري ٿيندي وئي؟
جا به گهاري تو بنا ‘ساجد’ گهڙي،
سا زهر جي ڪا ذري ٿيندي وئي