هي سفر زندگيءَ جو کُٽو آ قبر تي،
رات سُڏڪا ڀري ڪو رُنو آ قبر تي.
هُت زماني سڄي هل هنگاما ڪيا هن،
۽ هتي ڇو سناٽو رڳو آ قبر تي.
ها سمهي ٿا پون درد ڪجهه دير لئه، جو
مون اچي تنهنجي رکيو مَٿو آ قبر تي.
روح پرواز کان اڳ جو نڪتل، لٽيل ڪو،
قافلو خواهشن جو لَٿو آ قبر تي.
ڪنهن اٿاريو نه ئي ڪنهن پڇيو “ڪير آن تون؟”
ڪيتري وقت کان ڪو سُتو آ قبر تي.
هي اڃان ڀي رڪڻ لئه ڪرڻ ضد لڳو آ،
من به ٻارن جيان ڇو رٺو آ قبر تي.
روز ابدي ڪو ‘ساجد’ سڪون ٿو ملي ڄڻ،
تون پڇين ٿو ته ڪهڙو مزو آ قبر تي