سرمئي ڪنهن شام وانگر ٿي لڳي،
ڪا ادا قهرام وانگر ٿي لڳي.
ٿي ملي ڪنهن اپسرا جي روپ ۾،
ڇوڪري ڄڻ جام وانگر ٿي لڳي.
جستجو ڪيڏي ڪئي پر زندگي،
شهر ڪنهن گمنام وانگر ٿي لڳي.
بي سبب تنهنجو رسڻ، بي واجبي،
بي رخي الزام وانگر ٿي لڳي.
درد جي پوشاڪ پهري ياد ڪا،
شاهه جي پيغام وانگر ٿي لڳي.
جڳ نه سانڍيو، ساهه ۾ ‘ساجد’ مگر،
شاعري هيءَ سام وانگر ٿي لڳي.