سوچَ اُٿاهَه سمنڊ ۽، اندر ساڳي آس،
هي جا هيڏي پياس، ڪير اُجهائي اڳ ۾.
ڪير اجهائي اڳ ۾، هي جا ٻري آڳ،
ماڻينداسي ماڳ، موت جن جي مُٺ ۾.
موت جن جي مُٺ ۾، ماڻي سو مومل،
ڪيڏا به هجن هُل، چاهي ڪاڪ ڪنڌين تي.
چاهي ڪاڪ ڪنڌين تي ، وڇائين ٿو خار،
جوڙيان ويٺو هار، ڪنڊا سڀ ڪنول ڪري.
ڪنڊا سڀ ڪنول ڪري، ويندي واٽ کنيا،
تو جي يار هنيا، ڪندي پرک پيار جي،
ڪندي پرک پيار جي، متان وڃائين پاڻ،
اسان ڪنهن جي ڪاڻ، وساريو پنهنجي وجود کي،
وساريو پنهنجي وجود کي، ڇڏين سي ئي شخص
‘ساجد’ جيڪي رقص، ڪندا ٽانڊن جي مٿان