يار! ملندي زندگي، نيڻن جي نيري سمنڊ ۾،
تون ڪَرڻ ڏي خودڪشي، نيڻن جي نيري سمنڊ ۾.
ڪائناتي رنگتيون ڀي سڀ ڪَٺي جي تون هجين،
ساڻ هلندي هرخوشي، نيڻن جي نيري سمنڊ ۾.
مان جڏهن ٻڪ ۾ ڀري ٿو مک مٺي تنهنجو پسان،
“رقص ۾ آ چاندني”، نيڻن جي نيري سمنڊ ۾.
سو پڙاڏن جيان ڪٿان کان مون ٻڌو آواز هو،
“ڏور مون کان تون نه ٿي”، نيڻن جي سمنڊ ۾.
ڪاش ڪو چهرو چوي ها، اڄ ڀلا ساجد کڻي،
ڪر به ويهي بندگي، نيڻن جي نيري سمنڊ ۾