پيار مان پيار جا، ڇو حصا ٿو ڪري،
پاڻ کي پاڻ کان، ڪو جدا ٿو ڪري.
ڪنهن نئين روپ ۾ روز مرڪي مليو،
درد ڪنهن درد سان آشنا ٿو ڪري.
سوچ جي هر لهر سار کي ٿي ڇُهي،
نيڻ ڀٽڪن پيا، غم فنا ٿو ڪري.
يار وڃ، يار کي، يار جي ڏي خبر،
هرگهڙي بيوفا، بيوفا، ٿو ڪري.
دل ڀِڪوڙي، ڀتر جان پئي آ ڀري،
ابتدا کان اڳي انتها ٿو ڪري.
ٽهڪ ‘ساجد’ ٻڌي لڙڪ مرڪڻ لڳا،
اڄ پٿر راهه جو ڪا صدا ٿو ڪري.