کڻو اَبرو، وڍيو انگڙا، اسان جي دل اُهائي آ،
ڪيون سرخم، ٻڌون هٿڙا، اسان جي دل اها ئي آ.
چئون هن کي: “چوي ٿو هو” چئين جي تون “چوان مان ڪجهه”،
نه ٿا چوري سگهون چپڙا، اسان جي دل اهائي آ.
اڃان آواز گونجن ٿا، فضائن ۾، خلائن ۾،
ٿڪا ناهيون ڪري سڏڙا، اسان جي دل اهائي آ.
اسان تنهنجي مَٽن مان ئي، پيئڻ موکي! گهرون مَڌ ٿا،
ڀلي وهه سان ڀريو وٽڙا، اسان جي دل اهائي آ.
ڇڪي ڪنهن جي ڪشش آئي، قدم هنگلاج ڏي هليا،
سدا ليڙون، ٿين لٽڙا، اسان جي دل اهائي آ.
اکر سڀ خون سان ‘ساجد’، لکيل واپس اماڻيو ٿا،
سوين ٽڪرا ڪيو خطڙا، اسان جي دل اهائي آ.