ڇيرِ ٽوڙيندي ناچڻي ٿي وڃي،
گڏ قدم ڇو منهنجا، کڻي ٿي وڃي.
هِت نه سپنا ٻيهر، ڄمي ٿا سگهن،
درد وستي ڪيڏو وڻي ٿي وڃي.
ڪيئن وکري ويا لفظ ڪاغذ مٿان،
ياد ڪنهنجي آ، جا ڇڻي ٿي وڃي.
روشني! هان منهنجي هٿن کي پڪڙ،
رات ڪاري گهلي کڻي ٿي وڃي.
کيس جهل ڇو منهنجو ڪفن ٿي چمي،
زخم تازا هن ڪجهه هڻي ٿي وڃي.
مڃ کڻي سا قاتل، مسيحا هئي،
اڄ وري فريادون، سڻي ٿي وڃي.
پوءِ ‘ساجد’ سجدو ڪري وٺ اگر،
مئڪدي ۾ مستي گهڻي ٿي وڃي