بيوفا ڪنهن يار وانگي،
زندگي آ بار وانگي.
لڙڪ پي ڇڏ هن جي ڳل تان،
ڪجهه ته ماکيءَ لار وانگي.
دل رني آ دم بدم هي،
کير پيندڙ ٻار وانگي.
راهه ويندي، نيڻ اڇليا،
دل مٿان ڪنهن ڄار وانگي.
ڪنهن پڇيو جو، پيار ڇاهي؟
نيڻ برسيا نار وانگي.
ٻانهن پنهنجي اڄ ڳچي ۾،
ها وڌي هُن هار وانگي.
ڇو ڌڪاري تو ڇڏيا ها،
گل به سارا خار وانگي.
اڄ ته ‘ساجد’ ٿي لڳي هي،
جيت ڀي ڄڻ هار وانگي