گهايل دل جي ڌڙڪ ۽ مان،
اکين جي ملڪيت لڙڪ ۽ مان.
ڪيڏا برپا ٿيا پڙاڏا،
لوڪ ۾ تنهنجا ٽهڪ ۽ مان.
رکوالي ڪن خار گلن جي،
هرسو ڦهليل مهڪ ۽ مان.
سڏڪا سڏڪا زندگي ۽،
مک تي ڪوڙي مرڪ ۽ مان.
پئمانا پُر ها هٿن ۾،
آشائون، چپ، سرڪ ۽ مان.
تنهائي! گڏ ڏس سفر ۾،
سوچون، تون، هي سڙڪ ۽ مان.
جيون ‘ساجد’ سراپا وهه،
پوءِ به تنهنجي ڪُرڪ ۽ مان