اي حسينا کڻي جلوا، موٽي وڃ.
زندگيءَ جا حسين لمحا، موٽي وڃ.
باک ويلي گلابن جا لاش پَسي،
ماڪ قطرا! سهي صدما، موٽي وڃ.
هوءَ شايد هجي، ٿي آهٽ ٻڌجي،
ڪا گهڙي آخري سڏڪا، موٽي وڃ.
ديس تنهنجو به ڪو دل! ناهي شايد،
اجنبي شهر مان تنها، موٽي وڃ.
هت ته ڪنهن وقت کان جليون تعبيرون،
خاڪ وکري وئي، سپنا موٽي وڃ.
مون ته هر رات لکيو هو تڙپي پر،
سوچ سڏڪي چيو جذبا موٽي وڃ.
هي ته ‘ساجد’ رهيو آ غم جو ساٿي،
ٿو ڪري الوداع سجنا! موٽي وڃ.