دل جي کولڻ کڙڪي اُٿي آ،
باهه اندر مان ڀڙڪي اُٿي آ.
ڪيڏا تنهنجا ٿا سپنا ستائن،
ننڊ نيڻن مان ڇرڪي اُٿي آ.
ڳالهه دل جي نه آئي زبان تي،
اک جهڪائي جو مرڪي اُٿي آ.
اڄ سامهون آئي ڄڻ ته پَٽَ تي،
دل مڇي جيئن ڦٿڪي اُٿي آ.
ڏور ‘ساجد’ نه رهه مون اکين مان،
پيتي نه اڃان سُرڪي، اُٿي آ.