خدا به غم ڏنو خوشيءَ ۾.
يِتيم ٻارَ کي ڇَٺيءَ ۾.
ڇڏيو ته روح، روح سان ملي،
ڪيو دفن جسم مٽيءَ ۾.
نقاب کولِ کڻ نظر رڳو،
هجي نه تيل جي بتيءَ ۾.
اُماس رات ڏي قدم کڄيا،
رهي ڪشش نه روشنيءَ ۾.
قبول هر ڪئي ڪٺن گهڙي،
گهريو نه ساٿ زندگيءَ ۾.
پٿر پرينءَ جا پلئه پيا،
الائي ڇا لکيو چٺيءَ ۾.
نقشِ وفا شفاف ها تڏهين،
مِٽيو نه رنگ دوستيءَ ۾.