راهه ڀُلجي پيا ريل ۾،
نيڻ اٽڪي پيا ريل ۾.
ڄڻ ته واقف صدين جا هئا،
خواب رَلجي پيا ريل ۾.
هن نهاري کنئي جا نظر،
جام ڇُلڪي پيا ريل ۾،
الوداعي سفر کان اڳي،
يار سڏڪي پيا ريل ۾،
گفٽ هن هو ڪيو آئينو،
هٿ به ڇِلجي پيا ريل ۾،
ڪي مسافر ڊگهي بحث ۾،
نيٺ ٿڪجي پيا ريل ۾.
اجنبي ها هزارين مگر،
آشنا ٿي پيا ريل ۾.
ڪنهن قدم جو رکيا اوچتو،
ڄڻ مُئا جِي پيا ريل ۾.
کوڙ سپنا کڻي هان لٿو،
ڪجهه ڪِري ڀي پيا ريل ۾.
مرڪ ‘ساجد’ سجائي گهڻي،
ڳل ڀِڄي هِي پيا ريل ۾.