پياڪ ناهيون!
اُڪير پنهنجي سُتي ڪِٿي آ؟
پُڪارُ دِل تي رَکي سَٿي آ،
لڳي ٿو هاڻي ڪَسو آ جوڀن!
غُبار دِل تي نِهار اُڻ تُڻ،
ٽِڙيو ڪو ٽانگرُ وَلهار ساکِي،
ڳلن تي ڳوڙها مِٺي آ ماکي،
سنڀال ماڻا بهار اُڻ تُڻ.
وَري وِڇوڙا سَلي نه سگهبا،
اگربتين کي گُهٽيو ته ڄاڻو،
بهار پنهنجي لُٽيو ته ڄاڻو،
ها رُوح پنهنجا پلي نه سگهبا.
پِياڪَ ناهيون خُمار ڇا جا؟
سُڪون ڪهڙو قرار ڇا جا؟