لُڙهي ويل اڌ
نِنڊ نيڻن ۾ لٿي ناهي تڏهن سوچيان پيو!
تون هوا وانگي پئي مون ۾ گُهلين هاڃا ڪريو!
مان ٺري ويندس، هلي وينديئن جڏهن سوچيان پيو!
مون نهاريو رات هو جو چنڊ ۾ موجود هُئين!
وڻ سمورا چيلهه تنهنجيءَ جيئن هيا ڇا لئه ٽِليا؟
آئون ڀاڱا پئي ٿيس، هر ونڊ ۾ موجود هئين!
رنگ تنهنجا معجزا بڻجي اچي مونسان مِليا!
تون لڪن تان لوڏ اهڙيءَ سان مَٽي مون مان وئين!
مون پهاڙين تي سُمهي سوڙهي ندي جاچي ڏٺي!
ڪپ منهنجا سڀ ڇُهي مونکي ڪٽي مون مان وئين!
بيقراريءَ جي چپن سان وئين چُمي ڪيڏانهن لڪي؟
سمنڊ تنهنجي نينهن جو مون ۾ ڇُليو ايڏو ته هو!
رات منهنجو اڌ مونکان ويو لُڙهي ٿيو اوپرو!