گهگهو آواز
خوابن ۾ هُيو لاڙُ ڦُلاريل پوءِ سَڄو!
سارين جو فَصُلُ ساهُه ٿي ڀيليو ته ڪَچو!
ڪو راتُ سَڄِي ڌُوڙُ چُميو پيرُ گَهڻو!
آوازُ گَهگهو ڏُور صَفا ڏُور اُڏيو!
نيڻن جي مَٿان جامُ ڪِريو لارُ ڪَري!
ڪونهي ڪو پَتو هاڻُ وَري ڪيرُ وَري!
حالاتَ ٻُڌائِن ٿا ڪِريو ڪيرُ لُڏيو؟
ڳالِهين جي پَکين کي به اَچي نِنڊ کَنيو!
چَپڙن جي وَڻن مَنجهُه هَوا ڌارُ لُڏي!
اَڌُ راتُ ٻَڌي لوڏَ اَچي سارَ لُڏي!
اکڙين کي ڇِڪي ڏُور مَٿي چنڊَ کَنيو!
آرامُ چُمين مَنجهه هُيو ڪو ته مَڃي!
اَڌُ راتُ اُٿي ڏُور اِيئن ڪيرُ وَڃي!