نئون جنم
ڪَڻڇِي اُڏِي پي توڏانهن،تُنهنجي پُسيل هئي ڇاتِي!
هاءِ! وِصل ۾ ڪيڏي، پِيڙا لِڱن پئي لوڌِي!
دِلڙِي! زُليخا بڻجي، آڱرُ وَڍي پئي ڪاتِي!
ڀاڪرُ ڀَري کَجيءَ کي، تُنهنجون سِڪون ٿو لاهيان!
وَڻُ وَڻُ ٿو واسي مُونکي، تُنهنجي بَدنَ جي گرمِي!
راتيون ٽِپي اَچان مان، توکي جِسم تان واهيان!
ايڏو تَپان ٿو تو لئه، پنهنجي اُلار نَرمي!
آدَمُ جيان ٿو تولئه ڀَٽڪان زمينُ تي پيو!
ڌَرتي به گولُ آهي، لاٽونءَ جيان ڦِران ٿو!
ڏوريءَ مَنجهان تو پنهنجيءَ ڇوڙي ڇَڏي ڏِنو جو!
ڦِرندي گَهڻو پوءِ ڦِرندي، آئُون اَچي ڪِران ٿو!
مُونکي مِٽيءَ مان ڳوهي، مُونکي ٻِيو جَنمُ ڏي!
مُونکي خُدا نه ٻِيهر ڪا زِندگِي به پُوڄي!