بي گهر نِنڊ
مُون ڪَبُوترَ جي پَرَن سان هو ڏِٺو!
موتيي جي ڌُنڌ ڇانئي هَر ڏِسا!
مُون سِياري ۾ سَرن مان هو ڏِٺو!
تو کَجين جي باغُ ۾ مُونکي چَيو،
ناچڻيءَ جي پيرَ ڏانهن ڏِسبو نه آ!
مُون ڪَڏهن ڀِي ڪونه اُن تي سوچيو،
رَقصَ ۾ بَس ڇيرُ کي ڏِسبو نه آ!
اَڄُ جَڏهن تو سِينڌ پنهنجي پئي ڇِڪي!
رَقصُ تُنهنجو عِشق مُونکي يادُ پيو!
مُون ڏِٺا ها پيرَ تُنهنجا پَر لِڪِي!
ڪالهه وارِي ڳالهُه آ عَرصو ٿيو!
تو جَڏهن هو ڳوٺُ پنهنجي کي ڇَڏيو!
نِنڊ مُنهنجي پوءِ نه پنهنجو گهرُ اڏيو.