اڄ جو
مُون ۾ سارُ لُڙهي پئي گَهرِي!
پنهنجِي نِنڊ ڀَڳي ٿي ڪيڏانهن؟
پوءِ هر راتُ اکين تي ڳَهرِي!
آرهڙ منجهه اُڪيرون سُڏڪيون،
مُنهنجو هَٺُ لَهي ويو پاڻهي!
برساتين ۾ ڇُلڪيون هِڏڪيون!
سارو دَردُ وَهِي ويو پاڻهي!
تُنهنجا پَٻَ پَٽنَ تي سَهڪيا،
مُنهنجو عِشق ڦُٽي پيو هو هِت،
تُنهنجا رَنگَ گَگنَ تي ٻَهڪيا،
مُنهنجو جوڳُ کُٽي پيو هو هِت.
اڄُ جو وارَ اُکيلِيا هُوندَئِي!
کيتَ دِلين جا ڀيلِيا هُوندَئِي!